Οι μυθολογίες όλων των λαών της Γης αναφέρονται σε κάποιον κατακλυσμό ως αφετηρία της ύπαρξής τους.
Η πιο διαδεδομένη μυθολογική άποψη στον δυτικό πολιτισμό, λόγω της επικρατούσας χριστιανικής θρησκείας - κοσμοαντίληψης, είναι ο κατακλυσμός του Νώε, που χρονολογικά τοποθετείται περί το 5.000 π. Χ.
Σύμφωνα όμως με την Ελληνική Μυθολογία, αναφέρεται η ύπαρξη των Πελασγών - Ελλήνων πριν από τον κατακλυσμό του Ωγύγου ( 9.500π.Χ.), κατά τη διάρκεια του οποίου έγιναν γεωφυσικές μεταβολές σε όλο τον πλανήτη, όπως ο καταποντισμός Αιγηίδος και Ατλαντίδος, η δημιουργία της Μεσογείου και του Βοσπόρου, η αποστράγγιση της Θεσσαλίας, της Λιβύης και της κάτω Αιγύπτου, κλπ.( Πλάτων - Τίμαιος).
Η συγκεκριμένη καταστροφή αναφέρεται στις μυθολογίες :α) Ελλήνων, [ ..Όταν ο Ωγυγος ήταν βασιλιάς της Φθίας και ο Φορωνέας του Αργους.. - Φωρονικόν έπος , Αθ. Σταγειρίτης - Ωγυγία ],
β)Αιγυπτίων [ Μανέθων - Αιγυπτιακά ], αλλά και
γ)των Ίνκας [ο κατακλυσμός της μαύρης βροχής ].
Ένας καταγραμμένος μυθολογικά πολιτισμός καταστρέφεται ολοσχερώς και στα παράλια της διαμορφωμένης πλέον Μεσογείου, οι Πελασγοί,σε πρωτόγονη σχεδόν κατάσταση, προσπαθούν να ανασυντάξουν πολιτισμό βασισμένο στις μνήμες του παρελθόντος.
Ο Πελασγός ( κάτοικος της γης του πελάγους ) λοιπόν ή Λυκάων (λυκ - φως της αυγής, ο ηλιογέννητος) βασιλιάς, γεμάτος από το θρησκευτικό δέος που διακατείχε τον πρωτοέλληνα άνθρωπο, σε στιγμές μεγάλων γεωλογικών ανακατατάξεων, ανεβαίνει στην πλησιέστερη κορυφή, σηκώνει τα χέρια στον Όλυμπο ( ιαπετ.= Ουρανό ) και αποτείνεται στον Θεό ( εκ του θέω = κινούμαι, τρέχω, δηλαδή στην αέναη και αεικίνητη Αρχή που ονομάζει Αλ - Ήλιε ή Ελ και μετέπειτα Δία ή Ζεύ = δημιουργώντα τη ζωή με τη διαίρεση και τη ζεύξη της ύλης ) :
' ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ,
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ, ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ ΣΤΗ ΓΜΑ,
(ΙΝΑ) ΖΕΙ ΤΑ Η, ΤΑ ΘΗ, ΤΑ ΙΩΤΑ
ΚΑ(ΤΑ) ΠΑΛΛΑΝ(M) ΔΑ,
ΜΗ ΝΥΞ ΕΙ, Ο ΜΙΚΡΟΝ ΕΣΤΙ
ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑ ΥΠ’ Σ ΥΛΩΝ
ΦΕΙ ΨΥΧΗ, Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ) '
'Ήλιε φώτισε, ζωογόνησε τη Γη
Συνάμα Ήλιε στέριωσε τη λάσπη στη Γη
Για να ζουν τα υπάρχοντα, τα θυσιάζοντα σε Σε, τα όντα
Κατά τους Νόμους της παλλόμενης Φύσης
Να μην είναι νύχτα, γιατί είναι ασήμαντη
Στα όντα της φωτιάς και της λάσπης
Φύσηξε Ψυχή
Πού είναι το σημαντικότερο
Το μέγιστο όλων '...
Είναι το πρωτοελληνικό αλφάβητο (26φθογγικό ) που δεν είναι μια τυχαία παράθεση φθόγγων, αλλά η επίκληση του μεσογειακού Πελασγού βασιλιά στο Υπέρτατο Ον, στην πρωτοελλαδική διάλεκτο...
Ο μεταγενέστερος χρονικά ( 5.000 π.Χ.), κατακλυσμός του Νώε, ήταν περιορισμένης έκτασης, συνέβη στην ΝΑ Μεσόγειο και αναφέρεται από τις μυθολογίες όλων των λαών της περιοχής.
Για την ελληνική μυθολογία, αυτός είναι ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα
[ .. ο Δίας ζήτησε να εκπληρώσει την επιθυμία του διασωθέντος Δευκαλίωνα, που δεν ήταν άλλη από την δημιουργία κόσμου, ανθρώπων..
Του είπε λοιπόν να προχωρά και να πετά λίθους πίσω του και αυτοί θα γίνονται άνθρωποι.. ]
Έτσι λοιπόν εκ του λάας ( ρίχνοντας τους λίθους ) γέννησε το ''λαό '', πού από τον πρώτο του γιο τον Έλληνα, ονομάστηκαν Έλληνες ( Δραβίδες - Πελασγοί - Έλληνες ).
Για την επιστημονική κοινότητα, στην τελευταία μεταπαγετώνιο περίοδο (40.000π.Χ. ), οι περιοχές βόρεια της Κριμαίας ήταν ακόμη παγετώνες και ταυτόχρονα οι νότιες του τροπικού του καρκίνου ήταν υπέρθερμες. Στην ημιτροπική περιοχή της Αιγηίδος ( Μεσογείου - εξ ου και μεσόγειος - μέση γη ), οι ευνοϊκές συνθήκες επέτρεψαν την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους σε ευφυές ( homo-sapiens ).
Ήταν η Δραβίδια φυλή η οποία έζησε μεγάλες γεωλογικές μεταβολές με τελευταία τον παγκόσμιο κατακλυσμό του Ωγύγου (9.500 π.Χ.).
Η τήξη των παγετώνων, η αύξηση του υδάτινου χώρου και η άνοδος της στάθμης των θαλασσών, σε συνδυασμό με την πύκνωση της ατμόσφαιρας και την πρόκληση ‘’βαρομετρικών χαμηλών’’, προκάλεσαν μετέπειτα συχνές βροχοπτώσεις μεγάλης διάρκειας σε διάφορα σημεία του πλανήτη, οι οποίες αναφέρονται σαν κατακλυσμοί.
Τα παραπάνω ήταν πιθανότατα αποτέλεσμα βροχής μετεωριτών (μαύρη βροχή των Ίνκας) που προκάλεσε ηφαιστειογένεση, απότομη αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη και βίαια μετατόπιση του μαγνητικού άξονά του, άρα και γεωλογικές ανακατατάξεις.
Η καταστροφή του όποιου πολιτισμού ήταν ολοκληρωτική και ο άνθρωπος ξεκίνησε πάλι από το στάδιο του πρωτόγονου.
Έτσι η ελληνική μυθολογία όρισε σαν απαρχή της ύπαρξης του γένους των Ελλήνων (ως δομημένη κοινωνία) τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα που ακολούθησε (5000π.Χ.)
Τα γραπτά της μεγάλης πυραμίδας της Αιγύπτου όμως που οι αρχιερείς της έδειξαν στον Σωκράτη, επιβεβαίωναν τις λίγες αναφορές στην μεγάλη καταστροφή των Αθηναίων μετά τη νίκη τους κατά των Ατλάντιων το 9500 π.Χ. στην τότε χερσαία Μεσόγειο ( Πλάτων – Τίμαιος ).
Με βάση τις ίδιες πληροφορίες και λεπτομερέστερα το επιβεβαιώνει αργότερα στους Αλεξανδρινούς χρόνους, ο Μανέθων στα ''Αιγυπτιακά '' του, έργο του οποίου αποσπάσματα μόνον σώζονται, γιατί κάηκε με την πυρπόληση της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας από τους θρησκευτικά φανατισμένους χριστιανούς των πρώτων ανατολικo-ρωμαϊκών χρόνων.
Ο Ορφέας επίσης, ο πρώτος μεγάλος δάσκαλος των Πελασγών όλης της Μεσογείου, τα ίχνη του οποίου χάνονται στις χιλιετίες της προϊστορίας, μας μεταφέρει μέσα από τους ''ύμνους'' του , αρκετό φως στο ιστορικό τούνελ του ανθρώπου και του κόσμου .
Και μαζί μ’αυτόν, ο Όμηρος, ο Ησίοδος, ο Πλούταρχος, ο Πλάτων, ο Μανέθων, ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, ο Απολλώνιος ο Ρόδιος, ο Στράβων, ο Σταγειρίτης κ.λ.π.
Σήμερα η επιστήμη και η ιστορική έρευνα απλά επαληθεύουν αυτά τα στοιχεία.
Η περίφημη θεωρία περί 'Ινδοευρωπαίων' έχει καταρριφθεί. Δεν υπήρξαν 'Ινδοευρωπαίοι' και η κοιτίδα των Ευρωπαϊκών λαών δεν ήταν η Μεσοποταμία ή ο Καύκασος. Δεν υπάρχει καμιά πηγή γραπτή ή προφορική που να το αποδεικνύει. Χετταίοι, Ασσύριοι και Βαβυλώνιοι εμφανίζονται στο ιστορικό προσκήνιο με καθαρά γεωργικούς πολιτισμούς μόλις το 3000πΧ, ενώ αντίστοιχοι πολιτισμοί σήμερα στον ελλαδικό χώρο έχουν βρεθεί και χρονολογηθεί πριν και από 6.000 χρόνια ( Λήμνος, Πετράλωνα Χαλκιδικής , Καστοριά, Αττική , Ηλεία ) και μάλιστα με ξύλινα ή πέτρινα πινάκια πρώιμης σφηνοειδούς γραφής.
Το θέμα 'Ινδοευρωπαίοι' αποτελεί σκόπιμο ιστορικό τέχνασμα που εθελοτυφλεί μπροστά στον ιστορικά υπαρκτό Ώγυγο ή Πελασγό (και πλήθος άλλων) και προβάλει τον ιστορικά ανύπαρκτο Χαμ ή Σημ... Απλά αυτή η εκδοχή ''εξυπηρετούσε'' τη σιωνιστική κοσμοαντίληψη, όπως αυτή διαμορφώθηκε αργότερα με την σύνταξη του 'Πρωτοκόλλου των σοφών της Σιών', αλλά και την ευρωπαϊκή 'επιστήμη' που ήθελε να προβάλει την υπεροχή της απέναντι στη μίζερη Ελλάδα των Νεοελλήνων, που με την απελευθέρωσή της το 1821 επανέφερε στο προσκήνιο της πολιτισμένης Ευρώπης το βαρυσήμαντο όνομα Ελλάς... ( Γι αυτό άλλωστε και δεν μας αποκαλούν ακόμη Έλληνες αλλά Greeks ).
Η παραστατικότατη και άφθονη ελληνική μυθολογία και η αποκωδικοποίηση των μυστηρίων ( μύθος + ιστορώ = αρχέγονη ιστορία ) είναι πολύ πιο κοντά στη σημερινή επιστημονική άποψη, για την ιστορική αρχή του κόσμου και του ανθρώπου και δεδομένου ότι η Δραβίδια ή Πελασγική ή Ελληνική φυλή, ξεκίνησε από την χερσαία Αιγηίδα (εκεί που σήμερα είναι το Αιγαίο και το Κρητικό πέλαγος) και την ευρύτερη περιοχή της λεκάνης της Μεσογείου, μετά την τελευταία τήξη των παγετώνων, επιβάλλεται για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο, πόσο μάλλον για τον Έλληνα, να γνωρίσει την παραμελημένη αρχαιοελληνική Γραμματεία, για να ανακαλύψει την ιστορική αλήθεια για τον Άνθρωπο και τον Πολιτισμό...
Η πελασγική φυλή , εξαπλώθηκε μέχρι τους Σιν ( Κινέζους) και τους Ινδούς (εκστρατεία Διονύσου ) και από τους Θουβάλιους ( Ρώσους ) και τους Ίβηρες ( Ισπανία ) μέχρι την Αιθιοπία (Αφρική ).
Η Αθηνά, ο Πελασγός, ο Λυκάων, ο Αρκάς, ο Έλληνας, ο Μίνωας, ο Αίγυπτος, ο Μακεδών, ο Φοίνικας, ο Περσέας, η Ευρώπη, η Λιβύη, η Ταϋγέτη και άλλα πολλά ιστορικά πρόσωπα χάραξαν το όνομά τους ανεξίτηλα στην παγκόσμια γεωγραφία, αποδεικνύοντας και με αυτό τον τρόπο την ιστορική τους πορεία.
Η πρωτοελλαδική γλώσσα όπως διασώθηκε και προφορικά διαδόθηκε μέχρι την απεικόνισή της σε γραφή ( γραμμική Α, γραμμική Β, πυθαγόρειο Αλφάβητο) και το ελληνικό πνεύμα που οι ''Αργοναύτες'' μετέφεραν στα πέρατα της οικουμένης, γονιμοποίησε τον ανθρώπινο ''λόγο'' και πολιτισμό.
Ηταν η ''ομιλούσα Αργώ'' και η ''μουσική'' του πολυταξιδεμένου Ορφέα.
Όταν το ελληνικό πνεύμα σίγησε ( 3ος - 13ος αι. μ. Χ.), ο ανθρώπινος πολιτισμός βούλιαξε στο σκοτάδι του Μεσαίωνα.
Ξαναβγήκε μόνον όταν Αραβες λόγιοι και Λατίνοι ανέτρεξαν στα κλεμμένα ή και πουλημένα στη Δύση, ελληνικά συγγράμματα και έβγαλαν στο φως (εν μέρει) την ξεχασμένη ελληνική σκέψη, δημιουργώντας την ευρωπαϊκή Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό.
Ζητούμενο πάντοτε δεν είναι η αναγνώριση της ''μοναδικότητας'' ή η αγόρευσή μας σε ''εκλεκτό λαό '', αλλά η αναγνώριση της Ευθύνης που φέρουμε ως Φορείς μιας βαριάς Κληρονομιάς και η δημιουργία αναπροσαρμοσμένου πλέον στις κλασσικές αξίες σύγχρονου Πολιτισμού, με ότι ''καλό καγαθό'' για την ανθρωπότητα η έννοια του όρου αυτού εμπεριέχει.
Και σωστός πολιτισμός στο αύριο, δημιουργείται όταν σήμερα εδραιώνεται σε σωστές βάσεις η ιστορία του χθες...
Η αποκλίνουσα πορεία του σύγχρονου πολιτισμού, οδήγησε στα σημερινά αδιέξοδα ( μόλυνση του περιβάλλοντος, υπερεξοπλισμοί, τρίτος κόσμος κλπ) , γι αυτό σήμερα μάλλον παρά ποτέ, επιβάλλεται η 'επανελληνοποίηση' του πολιτισμού, με την αναγέννηση ορθολογικών αξιών και ιδανικών.
Ετσι θα αποκατασταθεί η αρμονική συνύπαρξη μεταξύ των ανθρωπίνων κοινωνιών,της φύσης, αλλά και του σύμπαντος κόσμου...
( Στα ελληνικά, κόσμος = κόσμημα = το αρμονικά διατεταγμένο ).
Για να επιτευχθεί όμως αυτή η πολιτισμική ανέλιξη , χρειάζεται πρώτα ο επαναπροσδιορισμός της ιστορικής αλήθειας σε στέρεες και σαφείς βάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου