Καιροί του Ιούδα

Το πρόβλημα της μνημονιακής Ελλάδας είναι το προσφυγικό. Ή το μεταναστευτικό. Ή το προσφυγικομεταναστευτικό. Τελεία και παύλα. Μας το λέει η ΕΡΤ καθημερινά και ακατάπαυστα. Τόσο που κοντεύουμε να το πιστέψουμε κι εμείς οι βαρεμένοι. Και θα ‘ταν έτσι ίσως, εάν η προπαγάνδα δεν ήταν τόσο φανερή και βαρετή που κουράζει ακόμη και τους ηλικιωμένους 'συντρόφους' στα καφενεία. Αλλά, η αληθινή παράσταση για τους λαούς είναι πάντα πίσω από την αυλαία των θεάτρων. 

Έτσι αναρωτιέμαι πόσο μάταιο είναι Mateo να ζητάς να επιστρέψουμε σε μια Ευρώπη ''φάρο του πολιτισμού'', όταν κι αυτός ακόμη είναι απροσδιόριστος μεταξύ λογικής και φιλοσοφίας ή μεταξύ πραγματισμού και μαλθακίας...

Πολιτισμός είναι να ξυπνάς στην Ελλάδα και ν' ακούς ειδήσεις στα αραβικά? Όπου να 'ναι θ' ακούμε και τον ιμάμη να ψέλνει το Κοράνι. Όταν τα μεγάλα ειδησεογραφικά κανάλια του δυτικού κόσμου βγαίνουν και στα αγγλικά, καθότι παγκοσμίου ενδιαφέροντος. Εμάς το μονοταριστικό ενδιαφέρον με φερετζέ πλέον αλληθωρίζει κατά την Ανατολή, γιατί έτσι επιβάλλουν οι μασονικές στοές και εντολή τους είναι να κάνουμε την εθνοκρατική Ευρώπη των αξιών και των πολιτισμών, ισλαμοσουνιτικό αχταρμά με ξεθωριασμένη ταυτότητα. Ήδη και οίκοι μόδας στην Ευρώπη λανσάρουν μοντέρνους φερετζέδες κι ολόσωμα μαγιό για τις φουκαριάρες κυρίες εξ ισλαμικής ανατολής, που δεν τις βλέπει ήλιος και μάτι. Οι άντρες εξαιρούνται. Θεωρούν πως είναι μεταμφιεσμένοι λύκοι σε μια ήπειρο προβάτων... ελέω πεποιθήσεων και ισλαμικού προφητοπολιτισμού.

Σε όποιον θεωρεί εθνικιστικά τα παραπάνω να θυμίσω πως κι άλλες δεκαετίες είχε πολέμους στη γειτονιά μας και οικονομικές κρίσεις. Δεν υποδεχτήκαμε όμως - ούτε καν με δηθενιά ανθρωπισμού - τους λαούς της πολιτισμένης Ανατολικής Ευρώπης, ούτε καν την βομβαρδισμένη Σερβία. Κι ενώ αγνοήσαμε εγκληματικά όλους αυτούς τους αδελφούς λαούς ή τους εκμεταλλευτήκαμε στο έπακρο, ξαφνικά πονέσαμε και νομοθετώντας συνπροσκαλέσαμε την ισλαμική Ασία έως το Πακιστάν και την Αφρική έως την Ουγκάντα να διαβεί τις πύλες της Ευρώπης. Μέσω Ελλάδας. Και θα έρθει η ώρα που θα κατηγορηθούμε οικτρά γι αυτό και θα το πληρώσουμε ως χώρα, καθότι μοιάζει με προσχεδιασμένη ενοχή από τους νεοταξίτες, που ήδη μας έχουν σε οικονομικό πόλεμο. 
Σε γνώση και των 'θρησκευτικών ηγετών' της Δύσης που δήθεν συμπόνεσαν τους πρόσφυγες σε κάποιο ελληνικό νησί, ενώ μέρες πριν έσφιγγαν το χέρι των επιδρομέων στις χώρες τους. 
Κι ο λαός αυτής της χώρας που ήδη χάνει την ταυτότητά της, για να τύχει προσοχής από τις νεοταξικές κυβερνήσεις του πρέπει μάλλον να στήσει τσαντήρια στα χωράφια της Ειδομένης που ένεκα ονόματος τα έχει δει όλα... Κι ακόμη χειρότερα κι ανείπωτα να οδηγηθεί σε προσχεδιασμένη εμπλοκή με το εγκλωβισμένο ισλάμ για να δώσει την αφορμή ενός ευρύτερου μετώπου πολέμου της νέας τάξης... Τι δεν καταλαβαίνεις?  
      

Η αλήθεια και η ουσία είναι πως οι Τιτάνες του μύθου αναγεννήθηκαν και αρματώνονται συνεχώς, ελέγχοντας απόλυτα και την παγκόσμια 'σοσιαλιστική εκδοχή' ελέγχοντας τους ρομαντικούς και τους αφελείς, αλλά συνεχίζοντας τον μασονικό εκφυλισμό των Δίαιων ηλιακών προτύπων, ταγμένοι σε μια κρόνια ανθρωποβόρα τακτική. Ω ναι, οι μύθοι δεν είναι παραμύθια.

Η ουσία επίσης είναι πως, το δίλημμα πίσω από το επτάκτινο φωτοστέφανο της Εκάτης – Ελευθερίας στο νησί της νέας Γης της επαγγελίας, είναι εάν ο επόμενος πόλεμος θα είναι με την Ασία ή το Ισλάμ με ή χωρίς την άρκτο του Βορρά. Για να επικρατήσει λένε η βολική πανθρησκεία της δήθεν Πανγαίας ενός μιλιταριστικά και βίαια και ψευδοπολιτισμικά ενωμένου και απόλυτα ελεγχόμενου άκοσμου-κόσμου…

Ενός κόσμου που στα άγνωστα ελληνικά διάβολε εξακολουθεί να σημαίνει κόσμημα ήτοι αρμονικά και άρα όμορφα διατεταγμένο…  Χωρίς ύποπτα σύμβολα κι εξάγωνα κελιά κυψέλης. Μόνο με έναν ηλιακό σταυρό που κατεβαίνει τις θάλασσες και ξανανηφορίζει απ’ το σταυρό του νότου εξακολουθώντας να παραμένει κάτι συμβολικά πιο βαρύ που τρελαίνει τους έλληνες όπου γης. Γιατί συμβολίζει τη φωτεινή επικοινωνία της γης με τον ολύμπιο ουρανό και το ατέλειωτο ταξίδι, το αιώνιο μπάρκο των Πελασγών...

Είμαστε κάπου εκεί. Σε εμπόλεμη κατάσταση, αψιμαχιών πριν την τελική αναμέτρηση του ψεύτικου με το αληθινό. Κι ο μεγάλος ο πόλεμος της προετοιμασίας είναι ο κατά εαυτού. Σε μια παγιδευμένη δυναμική με συναισθήματα που κοχλάζουν έρχεται αναγκαστικά η άλλη όψη της αποφασιστικότητας και της ζωντάνιας. Όχι σε μυθικά στρατόπεδα μ’ οχλαβοή κι αντάρα. Τούτη η Μόρα η αρχαία, αυτή η νέα στρατιά είναι στρατοπεδεμένη και προσαρμοσμένη στο trendy περιβάλλον της κυριαρχίας του χρήματος και του sex, ανάμεσα σε μια ατέλειωτη αφασία ρωμαϊκού συμποσίου και λήθης πριν τη μεγάλη σφαγή του θερισμού των αμνών και των σιτηρών. 

 

Και δεν είναι μόνο οι μύθοι. Ακόμη κι οι συμβολισμοί των ιερατείων κουβαλάνε τις αλήθειες τους στους δικούς τους εκλεκτούς.

Λόγω ημερών εβραιοκαθολικού Πάσχα κι ανορθόδοξα ορθόδοξης Λαμπρής ας θυμόμαστε πως ο καιρός της δισχιλιετούς δίκης του Ιούδα τελείωσε. Κι η ετυμηγορία ακούγεται παράξενη. Σαν να λέει :

Stand up Judas. Τι έχεις να πεις? Σήμερα που το πανανθρώπινο ακροατήριο της συνενοχής χειροκροτεί κουτοπόνηρα τη φιλαργυρία σου? Θαρρείς πως αυτοί  δε θα κρεμαστούν? Γελιέσαι, γιατί έχουν ήδη κρεμάσει την ελληνική ψυχή τους.

Stand up Judas. Δικαιώνεσαι. Ο θεός χρήμα εξακολουθεί να πουλάει το Χριστό. Τον ακατανόητο Γιο του θεού και του ανθρώπου συνάμα. Τον εαυτό του. Το στάχυ εκείνο του αγρού το πολύ της υποκρισίας που θα πέσει και θα σαπίσει μαζικά,  αντί να θεριστεί όρθιο κι ολόχρυσο για να ξαναγεννηθεί σα σπόρος στη γη και σαν φως στους ουρανούς .

Stand up Judas. Ο καιρός του θερισμού πλησιάζει. Και ξέρεις πως θα χρειαστεί να θερίσεις τον εαυτό σου…

Τέλος εποχής. Και στην επανάληψη του μύθου πρέπει να σηκωθεί και να διαβεί πετώντας αλιαετός σαν Γανυμήδης και Χριστός στον καιρό του μεγάλου θερισμού ... Στον χαοτικό Υδροχόο που απαιτεί τη δική του τάξη στο χάος του εαυτού του σπέρνοντας φωτιά στους ουρανούς των ωκεανών, γητεύοντας τη φωτιά των τιτάνων με φωτιά αντί νερού στο νέο βάπτισμα.  

Stand up Judas. Είμαστε ήδη σε εμπόλεμη κατάσταση. Και δεν έχει σημασία πια, ποιος στη διττή σου φύση είναι ο επαναστάτης, εσύ ή ο Χριστός που κρύβεις μέσα σου. Εμείς πρέπει να σε σκοτώσουμε γιατί δικαιώθηκες.

Stand up Judas. Δυο χιλιάδες χρόνια δίκης ανθρώπων και δικαιώθηκες.

Καιρός να θερίσεις τον εαυτό σου…

Κι ο νέος άνθρωπος, ο έλληνας όπου γης θ’ αναζητήσει και πάλι το κέρας της αμάλθειας ν’ ανατραφεί και να δημιουργήσει το νέο κόσμο της δικής του οκτάβας διαιρώντας και ζευγνύοντας με μέτρο, με ρυθμό και μ’ αρμονία σε ν-1 κύκλους ομόκεντρους αθανασίας.

Αυτά. Τα λίγα και παράξενα γιατί είναι κουραστικό και βαρετό ακόμη και να σκέφτεται κανείς. Πόσο μάλλον να γράφει για ελληνικές κρίσεις κι ελληνικές καλένδες και προσφυγικομεταναστευτικές ροές απ’ την Ασία στην Ευρώπη, που μεταξύ των ταλαιπωρημένων έχουν και αρκετά συμπαθητικά και ταλαιπωρημένα ισλαμονιτζάκια που δεν ξέρουν τι είναι δημοκρατία, ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί δεν τα λέει το κοράνι τους και η μεγάλη τους Ούμα δεν τους επέτρεψε να το αμφισβητήσουν ακόμη. Όχι πριν έρθει ο έφιππος Άλι, ο Ισκαντέρ απ’ την Ανατολή ο απελευθερωτής κι αφυπνιστής τους λένε… Εκτός κι αν έρθει με Μερσέντες απ τη γερμανική Δύση ο άνθρωπος. Αλλάξανε κι οι εποχές οκ. 

Απλά λένε πως, όταν αυτό που έχεις να πεις θαρρείς πως είναι μοναδικό, τότε δεν έχει σημασία αν σου αρέσει η όχι. Δεν έχει σημασία αν είσαι ευχαριστημένος ή όχι που το λες. Απλά σημαίνεις το μήνυμά σου. Και δεν έχει σημασία αν γίνεσαι ευχάριστος ή δυσάρεστος. Κι η σημασία τελικά είναι μια έννοια που αναφέρεται στα σημαινόμενα, που πα να πει πως όποιος θέλει κι όποιος μπορεί τους δίνει βάση...