Tommorow Land

''Music breaks the rules'' λένε οι Αγγλοσάξονες και μετά το ''every dawn is a new day''είναι η δεύτερη μεγάλη αλήθεια που λένε. Όπερ και σημαίνει για τον  Επαμεινώντα τον Άταχτο πως ''αν δε γλεντήσει κι αν δεν πιει και αν δεν ξενυχτήσει'' κατά το άσμα το σοφόν είναι ατμός ξενέρωτος που χάνεται απαρατήρητος κι ανεπιτήρητος.

Κατά τις επιστήμες και τα αγράμματα τρεις βαθμίδες έχει ο άνθρωπος για να κατατάσσεται αναλόγως, πέραν της αμφίεσης με ή χωρίς γραβάτα.

Πρώτα το ένστικτο που έχουν και τα ζώα και αν ανήκει μόνο σε αυτή την κατηγορία είναι ζώο και μάλιστα δίποδο, έπειτα τη λογική που έχουν οι περισσότεροι, άρα κάτι σαν της μεσαίας τάξης που λεν κι οι πολιτικάντηδες αναφερόμενοι στους νοικοκυραίους και τρίτον και κορυφαίον το συναίσθημα που έχουν συνήθως τα άκρα τα κοινωνικά κι εδώ αναφερόμαστε στους ωραίους κι ανένταχτους σε ομάδες και αποδυτήρια, σε αποκόμματα κι υποσυστήματα που είναι άρχοντες με ή κυρίως χωρίς money.

Τι είναι όμως αυτό το συναίσθημα το άχρουν, άοσμο και άγευστο δεν γνωρίζει και δεν πρόκειται να βρει κανείς πανεπιστήμονας,  καθότι όπως και πάλι έλεγαν οι ωραίοι οι αρχαίοι, είναι το απροσδιόριστο και διονυσιακό κάτι τι πέρα και πάνω από τα ανθρώπινα όρια της λογικής, σαν μια πηγαία ανάγκη κι ένα νόστο επικοινωνίας με το άγνωστο επέκεινα δέος του χάους, μέσα από τη συνείδηση, την ψυχή και την καρδιά με ή χωρίς βαλβίδες και μπαλονάκια και μερεμέτια. Κι αυτό το πιο πάνω το ''αιθερικό πυρ'' ήταν λέγανε Ωόν αυγοειδές που γέννησε το Φάνη τον Έρωτα τον φωτεινό και τη Νύχτα τη μαύρη κι άραχνη, γιατί δεν ήξεραν τότε τις μεσόγειες τουριστικές νύχτες τις τρελάριες πλην τις αφροασιαστικές που παραμένουν φτώχια, μύγα κι ηλιοβασίλεμα.

Περάσανε αιώνες και γενιές κι ακόμη οι θρησκευόμενοι λένε το Θεό ΟΩΝ εννοώντας βέβαια άλλα πράματα. Κι άλλοι πιο γκλάμουρους με τριάκοντα και κάτι χαζομάρες τον λένε ΑμΩνΡα που σημαίνει πέντε πράματα παραπάνω, φλερτάροντας με όλες τις θρήσκιες απόψεις της γης και πλησιάζοντας ολίγον τι την επιστήμη, που ψάχνοντας για το Θεό βλέπει ενίοτε τον εαυτό της στον καθρέφτη, αφού καταλαβαίνει πως είναι κομμάτι του σύμπαντος αναπόσπαστον και μάλιστα αυτό με το μυαλό που προσπαθεί να δει τον εαυτό του. Βέβαια ούτε με πανοραμική super camera δε μπορείς να δεις το άπειρο, αλλά λέμε πως κάνει μια προσπάθεια να δει έστω την άκρη της μύτης της.

 

Αυτή λένε πάλι οι ωραίοι οι αρχαίοι η διαδικασία του να δεις τη φάτσα σου στον καθρέφτη, ήτανε το πιο σημαντικό κομμάτι μύησης σε όλα τα μυστήρια. Θα παρέμενε μυστήριο αν σήμερα δεν είχαμε γεμίσει καθρέφτες και καθρεφτάκια για ξυρίσματα και σοβατίσματα και λοιπά.

Αλλά να που οι επιστήμες και τα αγράμματα μας λένε πως αυτή η αξύριστη φάτσα που βλέπεις δεν είσαι εσύ, αλλά το είδωλό σου. Μεγάλη υπόθεση τα είδωλα, από τότε που ο άνθρωπος μπορούσε να τα φτιάχνει ω-ραία και ό-μορφα δείχνοντας την ομορφιά του ψυχικού του κόσμου, αλλά σημαίνοντας παράλληλα πως αυτά είναι ο αντικατοπτρισμός του αισθητού ή αν-αίσθητου θυμικού του, που ταξίδευε συν-αισθηματικά πέρα και πάνω από όσα έβλεπε γύρω του προβληματισμένος μάλιστα από τότε για το ποιο είναι πραγματικό και αληθινό και ποιο δεν είναι. Κι εδώ αρχίζει το μπέρδεμα που είναι θέμα φυσικών και μεταφυσικών πραγμάτων και πραγματειών. Σήμερα είδωλα πέρα από τις φίρμες, τους σταρ και τις επώνυμες αδερφές είναι λέει και οι πίνακες και τα έργα τέχνης. Αλλά αν πας σε γκαλερί κι εκθέσεις πιθανώς εκτέθηκες βλέποντας εξ αρχής πως ο καλλιτέχνης ο φεύγα είτε έπινε περίεργα πράγματα, είτε ήταν έτοιμος να προσχωρήσει στη μοβόρα την Άισις και το τζιζχάντ. Ακόμη κι οι σημερινοί εικονολάτρες της χριστιανοσύνης που κατηγορούνε τα αρχαία τα είδωλα ζωγραφίζουνε σκοτεινά. Οι άλλοι πάλι οι ωραίοι οι νεολαίοι του γκράφιτι δείχνουν ξεκάθαρα πως ο πολιτισμός μας είναι ένας αδιέξοδος λαβύρινθος που περιμένει το μινώταυρό του.

Γέμισε ο κόσμος ά-μορφη και ά-σχημη κακοτεχνία που εμείς επιμένουμε να την λέμε τέχνη. Ευτυχώς όμως που υπάρχει και η μουσική που ξεχωρίζει από όλες τις τέχνες. Βέβαια η άτεχνη κοινωνία κι εδώ μας έμαθε πως καλή μουσική είναι οι πριμαντόνες της όπερας, ή ότι νέο λανσάρει το μάρκετινγκ, αλλά είπαμε περί συντηρητισμού και λογικής. Τα άκρα τα αδέσμευτα εξακολουθούν να θέλγονται από τον καιρό της λύρας έως τις δεκαετίες του ροκ από παγκόσμια ακούσματα διονυσιακής αρμονίας και ομορφιάς και φυσικά από τις λαϊκές μουσικές  πινελιές  κάθε έθνους.

Τώρα τελευταία που η γιουροαριστερά μας η ωραία και ριζοσπαστικιά επεκτείνεται πολιτικοκαλλιτεχνικά σε Ελλάδα και Γιουρόπα και Ρούσια κι Αμέρικα ο πολιτισμός ο πανανθρώπινος γίνεται πιο ψυχεδελικός, σοφιστικέ και φευγάτος. Απόδειξη είναι τα Tommorow Land μουσικά events που επεκτείνονται σε όλες τις χώρες. Αυτές οι τεράστιες υπαίθριες συναυλίες ηλεκτρονικής μουσικής δημιουργίας έχουν κάτι από την παγκόσμια πολιτισμική επανάσταση του ανθρώπου και του μετανθρώπου και του ορθομυξοιού spasticous malacious. Γιατί δεν έχουν τα στενά χαρακτηριστικά καμιάς ιδιαιτερότητας και διάκρισης και αναφέρονται σε ένα καλύτερο αύριο με την υπογραφή μάλιστα της νέας γενιάς από όλο τον κόσμο, που συμμετέχει όλο και περισσότερο σε κάτι που αντιλαμβάνεται ως κοινό και πανανθρώπινο.

Κι αυτή η υπογραφή είναι η σημαντικότερη απ’ όλες, ειδικά όταν συνδυάζεται με την σημαντικότερη από τις τέχνες που εξακολουθεί να ποιεί είδωλα κι ολογράμματα, ωραία και όμορφα...