Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

Μήπως?

Στο σύμπαν επικρατούν ταυτόχρονα η τάξη και το χάος. Το αρμονικό και το τυχαίο ή απροσδιόριστο. Αυτοί οι κανόνες επικρατούν στην παρατηρούμενη  πραγματικότητα, αλλά και στην επιστημονική θεωρία. Κάθε είδους θεωρία, από κοσμολογική έως και κοινωνική. Οι ίδιες οι ανθρώπινες ζωές καθορίζονται παράλληλα από αυτές τις δυο αρχές. Έτσι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το αύριο με τη σιγουριά των δεδομένων, ει μη μόνον εάν δεν παρέμβει το τυχαίο, το απροσδιόριστο, που προκαλεί συνήθως αυτό που λέμε εξαίρεση στον κανόνα.

Για τον ίδιο λόγο και σύμφωνα με τα μέχρι τώρα επιστημονικά δεδομένα, εδώ και 1.000.000 χρόνια δεν έχει συμβεί η περιοδική αναστροφή του γήινου μαγνητικού πεδίου, παρότι συμβαίνει κάθε 260-360 χιλιάδες χρόνια περίπου, με μέσο όρο διάρκειας της καταστροφικής μεταβολής τα 100 χρόνια. Βέβαια το ηλιακό μας σύστημα άρχισε να διαβαίνει τον ισημερινό του γαλαξία και κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά εάν αυτή η αναμενόμενη αναστροφή δεν έχει ήδη ξεκινήσει αργά και ανεπαίσθητα, προκαλούμενη πάντοτε από έναν συνδυασμό κοσμολογικών δεδομένων που έχουν σχέση με τη θέση μας στο γαλαξία.

Το παραπάνω που αποτελεί την επιτομή της κυκλικότητας του χρόνου και των περιόδων ζωής, αναφέρεται επειδή αποτελεί τον έσχατο ίσως φόβο της ανθρωπότητας. Αν όμως το ανάγουμε στον άγνωστο και απροσδιόριστο κίνδυνο καταστροφής, τι είναι άραγε αυτό που σήμερα απειλεί με σιγουριά την ανθρωπότητα με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα?
Οι άμεσες απειλές είναι δυο :
·         Η κλιματική αλλαγή στον πλανήτη και
·         Η προσπάθεια επιβολής της νεοταξικής παγκόσμιας δικτατορίας

Χωρίς αμφιβολία σήμερα το κλίμα της γης έχει αποσταθεροποιηθεί με την αλόγιστη ανθρώπινη παρέμβαση στους πόρους της. Γεγονός που προκαλείται από την ανταγωνιστική τάση δημιουργίας χρήματος, χωρίς κανόνες για την επιβίωση του περιβάλλοντος και του πλανήτη. Αυτή η αυτοκαταστροφική ανηθικότητα απέναντι στη φύση είναι ικανή να μας αποβάλλει από αυτή ως παράσιτα.
Η ζωντανή και αυτορυθμιστική Φύση θα μπορούσε να το κάνει με πολλούς τρόπους :
·         με ένα μεγαλύτερο κύμα πλάσματος από τον ήλιο
·         με την πρόσκρουση ενός μετεωρίτη
·         με τη διάβασή μας από έναν γαλαξιακό κρατήρα καταστροφής
·         με μια αναστροφή του γήινου μαγνητικού πεδίου
·         με την πλημμυρίδα της θανατηφόρας ηλεκτρονικής ομίχλης
·         με έναν τυφλό / τυχαίο πυρηνικό πόλεμο
·         με την πανδημία ενός ανεξέλεγκτου ιού κλπ
ακολουθώντας τις γνωστές Permian και Ordovician περιόδους εξαφάνισης της ζωής στον πλανήτη ή τις πάμπολλες μη ολοκληρωτικές ανά περιόδους που αφορούν απλά τη θέση και την απόστασή μας από τον ήλιο. Κάτι που ήδη συμβαίνει στο διπλανό μας πλανήτη Άρη. Και όλα τα παραπάνω με την προϋπόθεση ότι οι αστέρες ακολουθούν σταθερές τροχιές στο διάστημα. Τελευταία όμως η επιστήμη διαπιστώνει πως ούτε αυτό συμβαίνει απόλυτα.

Παράλληλα με τα παραπάνω, ο δεύτερος άμεσος κίνδυνος είναι η προσπάθεια επικράτησης μιας παγκόσμιας δικτατορίας πριν τη φυσιολογική και ώριμη επίτευξη ενός παγκόσμιου πλανητικού πολιτισμού. Όσοι δεν την πιστεύουν θα πρέπει να απαντήσουν σε ερωτήματα όπως:
·         γιατί κατασκευάζονται κάθε είδους καταφύγια, ακόμη και από vip
·         γιατί απομειώνεται ο ανθρώπινος πληθυσμός με πολέμους, με μεταλλαγμένα τρόφιμα, με μολυσμένες πόλεις και πόσιμα νερά, με νέες ασθένειες, με δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα, με κατεστραμμένο περιβάλλον, με πλανήτη σκουπιδότοπο, κλπ
·         γιατί διώκονται ολόκληροι λαοί με το πρόσχημα της τρομοκρατίας
·         γιατί εντείνεται η αναζήτηση νέων πλανητών
·         γιατί ήδη σχεδιάζονται πολυδάπανες αποστολές εποίκησης
·         γιατί γίνεται ανεξέλεγκτη η ηλεκτρονική ομίχλη συχνοτήτων
·         γιατί θέλουν να μεταλλάξουν τα είδη ζωής και κυρίως τον άνθρωπο
·         γιατί όλο και περισσότεροι μιλούν για διεθνή συνομωσία

Ο πολιτισμός μας έχει λίγες χιλιάδες χρόνια ζωής με μυθικές μόνον αναφορές σε προηγούμενους που αφανίστηκαν. Κι ας σημειώσουμε εδώ ότι οι αρχαίοι έλληνες ονόμαζαν έναν πλήρη κύκλο πολιτισμού με διάρκεια 26.000 ετών περίπου, Μέγα Ενιαυτό. Αυτόν τον θεωρούσαν θείο και άρρητο (ανείπωτο) και γι αυτό δε μας άφησαν σχετικές πληροφορίες.
Τελικά μήπως πράγματι κάτι συμβαίνει?

Μήπως πράγματι φοβούνται το πέρασμα του ηλιακού μας συστήματος από τον ισημερινό του γαλαξία?
Μήπως ήδη συμβαίνει πληθυσμιακή απομείωση με πραγματικούς, αλλά και οικονομικούς πολέμους, όπως ο δικός μας, που ακόμη δεν έχουμε αντιληφθεί τις συνέπειές του?
Μήπως η πυροδότηση της λαθρομετανάστευσης στοχεύει στην πληθυσμιακή αλλοίωση και στην επικράτηση ενός μιγά ανθρωπότυπου?
Μήπως γνωρίζουμε πολύ λιγότερα από όσα γνωρίζει μια παγκόσμια ελίτ?
Μήπως αυταπατόμαστε ή μήπως ζούμε ήδη μια εικονική πραγματικότητα?
Μήπως η έτσι κι αλλιώς σχετική πραγματικότητα μας οδηγεί σε μια νέα βελτιωμένη συνειδητότητα, υποβοηθούμενη ίσως από την χρήση της τεχνητής μνήμης και την ηλεκτρονική διάδοση της πληροφορίας?
Μήπως γινόμαστε κοινωνοί μιας νέας νοημοσύνης, αντιλαμβανόμενοι περισσότερα?
Μήπως πέραν της γήινης αρχίζουμε να έχουμε και εξωγήινη αντίληψη συμμετέχοντας σ’ αυτό που λένε συμπαντικό Νου?
Μήπως αυτή η διάσταση ύπαρξής μας είναι καιρός να ξεπεραστεί και να δούμε κι άλλες διαστάσεις ύπαρξης όχι απαραίτητα υλικές, δίπλα μας? 

Έχουμε μάθει να λέμε πως η τάδε εποχή ήταν σημαντική. Λάθος. Καμιά εποχή δεν ήταν σημαντικότερη από την εκάστοτε τωρινή. Σήμερα συμβαίνει το γίγνεσθαι και κατά ένα μεγάλο βαθμό το αύριο εξαρτάται από αυτό. Όπως και να ‘χει έχουμε την τύχη να ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς. Καιρούς που σημαίνουν το μεγάλο βήμα προς έναν πλανητικό ή και διαπλανητικό πολιτισμό ενός φύσει βελτιωμένου μετανθρώπου που οφείλει να προστατευθεί από τους ομοίους του, συνωμότες ή εκμεταλλευτές της άγνοιάς του, σεβόμενος παράλληλα τη μάνα Φύση. Πριν καν συνυπολογίσει τον παράγοντα μιας εξωγήινης απειλής ή μιας επαφής τρίτου τύπου.

Σήμερα λοιπόν, δεν είναι η παγκοσμιοποίηση καθαυτή το πρόβλημα, καθώς αποτελεί μια αναπόφευκτη και ώριμη φυσική συνθήκη στο αύριο. Το πρόβλημα είναι ο τρόπος που αυτή θα επιτευχθεί. Θα αφήσουμε να είναι μια παγκόσμια νεοταξική μιλιταριστική δικτατορία βασισμένη στο νόμο και την τάξη και την θρησκευτική προσήλωση στο σκοπό της με μια νέα πανθρησκεία ή θα καταστούμε πολιτισμικά ικανοί να ξεπεράσουμε αναχρονιστικές αντιλήψεις, θεοκρατικές προσηλώσεις και ανταγωνισμούς συμφερόντων, ώστε να δημιουργήσουμε μια δημοκρατική παγκόσμια κοινότητα των εθνών στα πλαίσια ενός νέου πλανητικού πολιτισμού?

Ενός πολιτισμού όπου η γνώση και η τεχνολογία θα αντικαταστήσουν το παραδοσιακό κεφάλαιο και θα εξυπηρετούν καλύτερα τον άνθρωπο και τη φύση, ατενίζοντας επιτέλους όχι στα σωθικά της Γης, μα έξω απ’ αυτή στην απέραντη γειτονιά της, σαν μία και ενωμένη ανθρωπότητα? 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου