Η αλήθεια και το δίκαιο είναι πέρα και πάνω
από τακτικές και ιδεοληψίες και εντέλει
επικρατεί έστω και αν έχουν χαθεί τα πάντα στο μεσοδιάστημα.
Ανιχνεύοντας λοιπόν την αλήθεια της ελληνικής κρίσης ας
θυμηθούμε πως η λακωνικότερη έκφραση της ιστορίας δεν είναι το μολών λαβέ, αλλά το ''αν'' που απάντησε ο
Λεωνίδας της Σπάρτης στις αξιώσεις των Περσών όταν του ανήγγειλαν πως πρέπει να
δώσει γη και ύδωρ γιατί αν καταλάμβαναν τη Σπάρτη θα την κατέστρεφαν. Η
απάντηση ήταν ΑΝ…
Σήμερα που η Ελλάδα οδηγείται σε οικονομική καταστροφή για
να πουλήσει σταδιακά το πλουσιότερο οικόπεδο της Μεσογείου που κατέχει σε τιμές
λεηλασίας, επανέρχεται σαν υπόθεση ανάπτυξης μοντέλων το αμείλικτο Αν…
Αν λοιπόν οι συντεχνίες που συναρτούν την ανώτερη και
ανώτατη κοινωνική τάξη στην Ελλάδα απέδιδαν κανονικά τους φόρους τους θα
είχαμε τουλάχιστον 20 δις επιπλέον κρατικά Έσοδα και άρα πλεόνασμα τέτοιο που
θα ακύρωνε κάθε ανάγκη δανεισμού, αλλά και θα προωθούσε σταθερά την ανάπτυξη…
Αν ταυτόχρονα είχαμε μια σοβαρή μεταναστευτική πολιτική
όπως οι ανεπτυγμένες χώρες τότε επιπλέον 20 δις φόρων και ασφαλιστικών εισφορών
δεν θα χάνονταν από αδήλωτη εργασία οικονομικών μεταναστών.
Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα και ανήκουν στη σφαίρα των
διαρθρωτικών αλλαγών και του εκσυγχρονισμού που θα μπορούσαν να
προκύψουν με υγιή πολιτική διακυβέρνηση χωρίς να θιχτεί καθόλου η ελληνική
οικονομία.
Συμπεραίνουμε πως η ευθύνη της ζημιάς και άρα της
αποκατάστασης ανήκει στην elit
των ελλήνων η οποία συμπεριφέρθηκε και εξακολουθεί να το κάνει με μια αλήτικη
συμπεριφορά μετακυλίοντας στο λαό και άρα σε όλη τη χώρα το λογαριασμό της
δικής της ασυδοσίας.
Η εσωτερική χρεοκοπία μας με τα υβριστικά και καταστροφικά
μνημόνια είναι απλά μια βίαια συγκέντρωση των δανεικών άμεσα από το λαό με
σκοπό να αποδοθούν στις ''αγορές'' που μας δάνεισαν και ο συνεχιζόμενος δανεισμός γίνεται για να εξασφαλιστεί αυτή η
εξάρτηση και η υποτέλεια για δεκαετίες, έτσι ώστε η ελληνοευρωπαϊκή elit – αλήτ να αγοράζει πάμφθηνα φιλέτα σε ισοπεδωμένη οικονομία.
Αγορές είναι οι ιδιωτικές σημειωτέον τράπεζες και funds που κερδοσκοπούν στην
κατρακύλα χωρών και λαών.
Αλήθεια είναι πως η Ελλάδα μπήκε σε αυτή τη διαδικασία
κατόπιν προσωποποιημένου πολιτικού εγκλήματος σκόπιμου ή εξ αμελείας που δεν
αναιρεί την ανάγκη απόδοσης ευθυνών γιατί :
α) το έλλειμα του 2009 είναι αμφίβολης εγκυρότητας και η
Ελλάδα μπορούσε ακόμη να βγει στις αγορές.
Ακόμη και πριν λίγες
μέρες κι ενώ χρειαζόταν 2,5 δις για το 2012 πήρε άνετα 4,8 δις ενώ ήδη είχε
συνηγορήσει σε νέο χρέος πλέον των 30 δις με το νέο μνημόνιο και τα νέα μέτρα
είσπραξης για την Τρόϊκα
ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ που σημειωτέον δεν
μας χαρίζουν τίποτα. Μας δανείζουν και φυσικά κερδίζουν απ’ αυτό.
β) το Χρέος μας ως ποσοστό του ΑΕΠ ήταν σταθερό για τα
τελευταία 10 χρόνια όπως σταθεροί ήταν και οι δείκτες ανάπτυξης γιατί είχαμε
και έχουμε περιθώρια γι αυτή ως νεώτερη ευρωπαϊκή οικονομία και όχι μόνον.
Το υψηλότερο ΑΕΠ της χώρας (233,1 δις) ήταν το 2008 και από
κει και μετά που ''σωζόμαστε'' το ΑΕΠ μικραίνει και το Χρέος αυξάνεται με γρήγορους
ρυθμούς.
Επίσης και ενώ αυξάνονται με φόρους τα Έσοδα αυξάνονται και
τα Έξοδα αφού εμπεριέχουν τόκους δανείων των σωτήρων μας κατά πλειοψηφία.
Εδώ εντοπίζουμε τη στρέβλωση της πολιτικά κυρίαρχης
ευρωπαϊκής elit – αλήτ
που ενώ λέει πως σώζει ένα μέλος της Ένωσης κερδοσκοπεί σε βάρος του και το
καταστρέφει συντονισμένα.
Για ποια ευρωπαϊκή ένωση μιλάμε όταν μια χώρα του βορρά που
δανείζεται με 1% μας μεταδανείζει με 5% επιβάλλοντάς μας ταυτόχρονα την
οικονομική καταστροφή?
Και αυτό μας το παρουσιάζει ως χάρη και σωτηρία.
Στα πλαίσια μιας κατ’ επίφαση Ένωσης.
Και ναι εμείς οι έλληνες είμαστε υπέρ της ενωμένης Ευρώπης
και του ευρώ γιατί αποτελούν γεννήματα της ιστορίας και του πολιτισμού μας,
αλλά η σημερινή συμπεριφορά των πολιτικών που εκφράζουν την Ευρώπη, ποδηγετημένη
από ένα άρρωστο οικονομικό σύστημα – έκτρωμα της ελεύθερης οικονομίας που είναι
ο ασύδοτος νεοφιλελευθερισμός, εκτρέπει την ίδια την Ευρώπη σε επικίνδυνα
μονοπάτια που την απομακρύνουν απ’ το όραμά της.
Πιθανολογώ πως μετά το Νόμπελ Ειρήνης που πήρε η ΕΕ πρόσφατα
θα πρέπει να περιμένει και το βραβείο αυτοκαταστροφικής πολιτικής βλακείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου