ΜΗΛΙΓΓΟΙ ΚΑΙ ΕΖΕΡΙΤΕΣ

Παρά τις διώξεις του Ανατολικορωμαϊκού ή Βυζαντινού Κράτους στον ελλαδικό πληθυσμό με πρόταγμα την αυτοκρατορική, απολυταρχική και δογματική πολιτισμική αναθεώρηση που ήταν επιτακτική, πυρήνες ελλαδικού πληθυσμού που διέφυγαν από αυτά τα τεκταινόμενα, πυρήνες δηλαδή των ''κατά τα πάτρια ζειν'' Ελλήνων ''εθνικών'', παρέμειναν σε ορεινά όπως ο Ταΰγετος μέρη και συνενώθηκαν αργότερα με το σλαυόφωνο ( και όχι σλαύικο και σκυθικό ) παγανιστικό στοιχείο που σταδιακά από τον 5ο αι. ήρθε και συγκατοίκησε ( Δ. Ζακυνθηνός - Οι Σλαύοι εν Πελοποννήσω , Π. Ζερλέντου - Μηλιγγοί και Εζερίτες ).

Πληθυσμιακές σταδιακές διεισδύσεις ( από τον 5ο - 9ο αι. ), από πρωτοσλαύους Άντες και Βίνδες, ( οι οποίοι ανήκαν στη Μεσογειακή φυλή που προϊστορικά είχε εγκατασταθεί στη Β. Ευρώπη, περιοχή Δούναβη και στα όρια Θράκης - Σκυθίας μέχρι τους Ρως) και τώρα πιεζόμενη από Βαλτικά και Διναρικά φύλα, κινείται νότια, ( Δ. Δημόπουλος - Η καταγωγή των Ελλήνων ), αλλοιώνουν σχετικά την ελληνική γλώσσα, προσδίδοντάς της στοιχεία επίκτητα.

Η ίδια περιοχή, η Αίγυς (Καμάρα) φέρεται να κατοικείται και πάλι κατά τη βυζαντινή περίοδο με τα ονόματα Ευανθία και αργότερα Παλιοχώρα, ονόματα που από μόνα τους υποδηλώνουν το κάλλος του φυσικού περιβάλλοντος και την αρχαία αίγλη.
Ακόμη σημαντικότερο όμως είναι το ότι δέχονται ελληνικές ονομασίες, γεγονός που υποδηλώνει την κυριαρχία του ελληνικού στοιχείου στους κατοίκους, σε αντίθεση με τα γειτονικά Ακοβο και Γκλόγκοβα που δηλώνουν την επικράτηση των σλαυόφωνων.
Οι σλαυόφωνοι Άντες και Βίνδες ήταν αγροτοποιμένες που συγκατοίκησαν με τους ντόπιους και εξελληνίστηκαν εύκολα αφήνοντας στο ιστορικό διάβα τους μόνο τοπωνύμια, όπως το Ρουσαλί στην Καμάρα ( Ευανθία ), που σημαίνει ο κατοικημένος τόπος.
Αναφέρεται και ο ισχυρισμός των κατοίκων της Χώρας Μεσσηνίας για το ότι κατάγονται από την Παληοχώρα της Αρκαδίας.
Το φαινόμενο της σχέσης μεταξύ μιας πεδινής και μιας ορεινής κώμης, συναντάται μέχρι τη νεότερη ιστορία, λόγω της εποχιακής μετακίνησης που δημιουργούσε η ποιμενική ζωή των κατοίκων ( χειμαδιά ). Ανάλογο παράδειγμα το χειμαδιό της Πολιανής, που ήταν το μεσσηνιακό Αγρίλι.

Τον 8ο & 9ο μ.Χ.αι. όμως περισσότεροι σλαυόφωνοι φτάνουν στην Πελοπόννησο και μαζί τους και οι πολεμικές φυλές των Μηλιγγών και Εζεριτών που εγκαταστάθηκαν στη Λακωνία και τον Ταΰγετο.[ Езерыты, эзерыты, езерцы (грэч.: Εζερίτες) από τη Λευκορωσία και τη ΝΔ Πολωνία στη Σερβία και με πατροπαράδοτο προορισμό τη Μάνα γη ή Μάινη ή Μάνη του Ταυγέτου - http://kamararc.blogspot.gr/2011/10/blog-post_5479.html ]
Οι κάτοικοι της Λακωνικής καχύποπτοι απέναντι στους Μηλιγγούς αποσύρθηκαν ανατολικά στην Κυνουρία και παρέμειναν εκεί ως Τσάκωνες.
Οι Μηλιγγοί και οι Εζερίτες συνενώνονται με το υπόλοιπο παγανιστικό ελληνικό στοιχείο της Μάνης και του μεταδίδουν την νοοτροπία του ανυπότακτου λαού αρνούμενοι και την φόρου υποτέλεια στον βυζαντινό αυτοκράτορα. Αυτό μεταδίδεται και στην υπόλοιπη ελλαδική χώρα με αποτέλεσμα να γίνονται εκστρατείες βυζαντινών μισθοφορικών σωμάτων κατά των Ελλαδιτών αρχόντων που παίρνουν το μέρος του λαού και πολλές φορές αναζητούν την αυτονομία τους. Αναλυτικότερα η ιστορική διαδρομή τους στο: 

http://kamararc.blogspot.gr/2011/10/blog-post_5479.html
Είναι η εποχή των Εικονομαχιών που ουσιαστικά αποτελεί την πρώτη εθνέγερση των Ελλαδιτών κατά της ασφυκτικής Βυζαντινής εξουσίας και εδώ πρωτοστάτησαν οι δήθεν ''Σλαύοι'' της Πελοποννήσου...