Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Ελεύθερη Οικονομία

Οικονομικό μοντέλο να είναι μεν η ελεύθερη οικονομία στην οποία όμως η Βουλή – Κυβέρνηση θα θέτει τους δίκαιους για όλους όρους της ελεύθερης αγοράς και τους ωφέλιμους για τη χώρα, όπου και όταν απαιτείται.
Η προσφορά και η ζήτηση δεν αρκούν για να ορίσουν μια ελεύθερη, αλλά και δίκαιη οικονομία.
Τα Κράτη και οι κυβερνήσεις υπάρχουν ακριβώς ως μεσολαβητές και θεσμοθέτες της αγοράς, της κοινωνίας και του λαού για τον οποίο μεριμνούν και λειτουργούν, ως αναχώματα στην ισοπέδωση και την αφύσικη ευημερία των ολίγων που επιθυμεί η παγκοσμιοποιημένη αγορά με την εφαρμογή του ασύδοτου νεοφιλελευθερισμού ως μια ακραία έκφανση / εκτροπή του καπιταλισμού.
Τάση της είναι να καταργηθούν κράτη και κυβερνήσεις, λαοί και έθνη και να υπάρχει ο άνθρωπος – καταναλωτής παγκοσμίως ο οποίος θα εισφέρει στον άκρατο, ματαιόδοξο, παράλογο και αφύσικο πλουτισμό των ολίγων, ώστε να αναγεννηθεί η σύγχρονη αυτοκρατορία των πλουσίων της Γης που θα υπερασπίζονται τον πλούτο τους με μιλιταριστική παγκόσμια κυβέρνηση διορισμένη και πειθήνια σ’ αυτούς και τα συμφέροντά τους και θα εξαφανιστεί ο πολίτης – άνθρωπος στο χάος των δις καταναλωτών, ως ένας σύγχρονος απρόσωπος και ασήμαντος σκλάβος που θα αδυνατεί να επαναστατήσει και να αναγεννηθεί.
Χρέος μας είναι να είμαστε απέναντι και απ’ το σενάριο του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και απ’ το αντίστοιχο σενάριο της παγκόσμιας σοσιαλιστικής διεθνοποίησης.
Σαν έλληνες κατέχουμε την τρίτη εναλλακτική λύση και διέξοδο απ’ τη σύγχρονη σκλαβιά που διασώζει την εθνική και κρατική ιδιαιτερότητα λαών και εθνών και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσής τους, προτείνοντας την εποπτευόμενη ελεύθερη οικονομία ως κρατικό, εθνικό, αλλά και κατ’ επέκταση παγκόσμιο μοντέλο μέσω των διεθνών οργανισμών και φορέων, ώστε πέρα και πάνω απ’ τους αριθμούς των ολίγων να ευημερεί εντέλει μια ανθρωπότητα ελεύθερη.
Η ασύδοτα ελεύθερη αγορά απέτυχε γιατί επέτρεψε σε κίβδηλες κυβερνήσεις να την εκτρέψουν σε νεοφιλελεύθερη όπου η ιδιωτική ασυδοσία κυριαρχεί έναντι των λαών και των κρατών τους, τα οποία προς τούτο εντέλλονται από τις ιδιωτικές αγορές των ολίγων να σμικραίνουν ως οικονομικοί θεματοφύλακες των λαών τους και να τους παραχωρούν έδαφος λεηλασίας.
Είναι ανίερο και αδιανόητο στο σημερινό κόσμο λίγες ιδιωτικές διεθνείς τράπεζες να λυμαίνονται τον πλούτο των λαών και των κρατών του ελεύθερου και μη κόσμου.
Θα πρέπει να καταγγελθεί ο εγκληματικός τρόπος λειτουργίας τους και να αναζητηθεί ένα υγιές διάφανο και ελεγχόμενο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Στην Ελλάδα του σήμερα και παραμένοντας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη ζώνη του ευρώ, απαιτείται ψύχραιμη και συγκροτημένη σωστά καταγγελία του Μνημονίου με σκοπό την επαναδιαπραγμάτευση των όρων του δανεισμού μέχρις να απεμπλακούμε, ώστε να αποδεσμευτούμε απ’ την οικονομική υποτέλεια στην Τρόϊκα και κυρίως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο γιατί :
α. απαιτούμε - όχι με βάση τις εκτιμήσεις των διεθνών πιστωτικών οίκων, αλλά με βάση το δικαίωμά μας ως ισότιμο μέλος της Ε.Ε. - να δανειζόμαστε από την Ε.Κ.Τ. και με επιτόκιο 1-2% και αυτό οφείλει να ρυθμίζεται με κοινή πολιτική απόφαση της Ένωσης, όπως και η έκδοση ευρωομολόγων, θεσμικές πολιτικο-οικονομικές αποφάσεις οι οποίες επιβάλλονται για το συνολικό καλό της ευρωζώνης.
β. δε δεχόμαστε ως εγγύηση να συνομολογείται ακίνητη περιουσία του ελληνικού δημοσίου, γιατί ισοδυναμεί με αθέμιτη έκθεση σε κίνδυνο εθνικού χώρου και απειλής της κρατικής τους υπόστασης, σε ένα πιθανό σενάριο χρεοκοπίας της δανειζόμενης χώρας.
Οι χώρες και τα ΑΕΠ τους δεν έχουν όριο ζωής και άρα δεν υπόκεινται σε στενούς χρηματοπιστωτικούς κανόνες, οι οποίοι εντέλει οφείλουν να υπακούουν στην πολιτική βούληση των συναλλασσόμενων χωρών.
γ. στη βάση της ισοτιμίας ως χώρα μέλος της ενιαίας αγοράς και ως καταναλωτές των προϊόντων του βορρά, διεκδικούμε ισόρροπη περιφερειακή ανάπτυξη της ενιαίας αγοράς με επενδύσεις στο νότο, ώστε να τονωθεί η αγοραστική δύναμη των αδύναμων χωρών –καταναλωτών έως σήμερα.
δ. διερεύνηση του ευρωπαϊκού χρέους ανά χώρα μέλος στην επαχθή του διάσταση και αναπροσαρμογή του ως συνολική ευρωπαϊκή απόφαση.
Με τα παραπάνω πολιτικοοικονομικά εργαλεία πραγματώνεται σε υγιείς βάσεις η ευρωπαϊκή συνύπαρξη και προωθείται πολιτικά το ευρωπαϊκό όραμα της αγαστής συνεργασίας των λαών και των εθνών της με στόχο την ευημερία τους.
Σε μια τέτοια αυτορυθμιστική ευρωπαϊκή πρακτική το ΔΝΤ και οι έξωθεν παρεμβάσεις όφειλαν να αποφεύγονται ως ανεπιθύμητες εξαρτήσεις.
Ως κύριο μέτρο εξυγίανσης και ανάπτυξης να αντιπροταθεί το εποπτευόμενο μοντέλο της ελεύθερης οικονομίας μας και να απαιτηθεί πίστωση ελάχιστου χρόνου, ώστε να λειτουργήσει, αφού θα έχει συντελεστεί με πρωτοποριακές, υπό μορφή πανεθνικού κινήματος και σχεδόν αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και η απαραίτητη πολιτική και πολιτειακή αλλαγή με επιλογή απ’ το λαό των σημερινών αρίστων.
Χωρίς μπροστάρηδες, ειδικούς, οργανώσεις και κονδύλια, αλλά σαν ένα διαρκές για όσο χρειαστεί πανεθνικό συλλαλητήριο που θα εκλέγει επιτροπές του πανεθνικού κινήματος και θα αναζητεί τους άριστους ανά Δήμο και Περιφέρεια, ώστε μέσα από μια συντακτική Εθνοσυνέλευση να τους δώσει εντολή να κυβερνήσουν.
Πανεθνικό κίνημα, πρότυπα ειρηνικό και δη αναίμακτο, ώστε να ξεπερνά το συνταγματικό κώλυμα και να πραγματώνει την ίδια την έννοια του συντάγματος ως συνομολογία της λαϊκής βούλησης.
Αν τα παραπάνω είναι πρακτικά ανέφικτα, θα μπορούσαν οι υπόψη θέσεις να εκφραστούν από ένα κόμμα – κίνημα που θα έφερνε την πραγματική αλλαγή μέσα από τις υπάρχουσες εκλογικές διαδικασίες.
Η επιλογή της όποιας διαδικασίας ανατροπής είναι θέμα χρόνου και του κόστους που αυτός συνεπάγεται για τη χώρα και το λαό.
Έτσι η καταγγελία του Μνημονίου - με σκοπό την δυναμική και αξιοπρεπή επαναδιαπραγμάτευση εφόσον ο δανεισμός έχει ήδη συντελεστεί - θα είναι λαϊκή επιταγή και απαίτηση αναπροσαρμογής του χρέους στο πραγματικό του μέγεθος και υπαγωγή του στην στην ΕΚΤ, ειδικά του τμήματος που αφορά στο ΔΝΤ.
Με σοβαρές πολιτικές πρωτοβουλίες να καταστήσουμε σαφές στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι για λόγους αρχής που συνάδουν με την ευρωπαϊκή συνύπαρξη και ανεξαρτησία, δεν δεχόμαστε δέσμευση πέραν αυτών στο Δ.Ν.Τ. το οποίο μακρόθεν για να γίνει παγκόσμια αποδεκτός οικονομικός φορέας (όπως και άλλες χώρες το απαιτούν) θα πρέπει να βασίζεται σε ένα νέο και παγκοσμίως αποδεκτό νόμισμα στη βάση της σταθεράς του χρυσού, που δεν θα είναι το δολάριο Η.Π.Α. όπως σήμερα και δε θα βασίζεται σε ιδιωτικά πιστωτικά ιδρύματα όπως σήμερα, αλλά σε μια αντίστοιχη της Ε.Κ.Τ. παγκόσμια τράπεζα που θα τελεί υπό την αιγίδα, τον έλεγχο και την εγγύηση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Να καταγγείλουμε παράλληλα στην Ε.Ε. το οικονομικό μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού και στη βάση αυτή να απαιτήσουμε την αναθεώρηση των συνθηκών που τον επέβαλαν ως ιό της ελεύθερης οικονομίας και μάλιστα εισαγόμενο απ’ τη Δύση με τις γνωστές συνέπειες για τους λαούς της Ευρώπης και για την ελεύθερη οικονομία.
Ένα κοινό νόμισμα οφείλει να έχει κανόνες εφαρμογής, να εφαρμόζεται σε χώρες με κοινά οικονομικά δεδομένα ένεκα ισόρροπης ανάπτυξης και κυρίως να προστατεύεται από μια κοινή τράπεζα απέναντι στις μεθόδους της σημερινής διεθνούς κερδοσκοπίας.
Ένα κοινό νόμισμα σε περιβάλλον ασύδοτου νεοφιλελευθερισμού γίνεται έρμαιο της διεθνούς απληστίας, ενώ σε ένα περιβάλλον εποπτευόμενης ελεύθερης αγοράς θα είχε ευεργετικό χαρακτήρα.

Σε περίπτωση άρνησης των παραπάνω πολιτικοοικονομικών προτάσεων να ακυρώσουμε μονομερώς όλες τις σχετικές συνθήκες και συμβάσεις προσφεύγοντας στο διεθνές δίκαιο και τη διεθνή διαιτησία, δηλώνοντας μονομερώς τον ελάχιστο απαραίτητο χρόνο που θεωρούμε αρκετό, ώστε με την εφαρμογή των δικών μας πολιτικοοικονομικών μοντέλων να επανέλθουμε στην αποπληρωμή του εξωτερικού μας χρέους.
Θα είναι πολύ προτιμότερο από τη διαρκή ανάγκη δανεισμού και τη συσσώρευση χρέους που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην υποτέλεια και την εξαθλίωση και παράλληλα θα είναι ιστορικό χτύπημα στο δόλιο διεθνές χρηματοπιστωτικό και νομισματικό σύστημα.

Είμαστε η πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης σε φυσικό πλούτο και κάτοχοι του πιο προνομιακού ''οικοπέδου'' στον πλανήτη και δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν να μας πείσει σκόπιμα για το αντίθετο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου