Καθιερωμένο Μοντέλο

Εντροπία, έννοια που βοηθά να κατανοήσουμε την εξέλιξη του κόσμου γύρω μας καθώς μας δείχνει την αταξία που επικρατεί σε ένα σύστημα σύμφωνα με την ποσότητα των πληροφοριών - δεδομένων που αυτό εμπεριέχει.
Όσο πιο οργανωμένο είναι (περισσότερες πληροφορίες) τόσο μικρότερη είναι η τιμή της εντροπίας - αταξίας του και άρα τόσο μεγαλύτερη η τάξη.

Το Κενό πλέον δε σημαίνει το απόλυτο τίποτα, αλλά γνωρίζουμε πως στον μικρόκοσμο και στο υποτιθέμενο κενό του, υπάρχουν διακυμάνσεις ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, άρα ενέργεια, που ναι μεν τείνει στο μηδέν, αλλά ποτέ δεν ταυτίζεται με αυτό και κινείται γύρω απο μια τιμή.

Ο χωροχρόνος δημιουργείται όταν στις τρεις διαστάσεις του χώρου προσθέσουμε και αυτή του χρόνου για να δώσουμε ακριβέστερη περιγραφή ενός γεγονότος σωμάτων που εμπεριέχονται στο χώρο, εκτείνοντας ''ελαστικά'' το γράφημά τους. 


Το καθιερωμένο μοντέλο μας πληροφορεί πως ο κόσμος μας δομείται απο έξι σωματίδια : το ηλεκτρόνιο, δύο κουάρκ, το γλοιόνιο, το φωτόνιο και το μποζόνιο.
Πρωτόνια και νετρόνια προκύπτουν σα συνδυασμοί των κουάρκ, η ηλεκτρομαγνητική δύναμη οφείλεται στο φωτόνιο, η ραδιενέργεια στα μποζόνια και ενώ πρωτόνια και νετρόνια δείχνουν να παραμένουν στη θέση τους η επήρεια της βαρύτητας στο καθιερωμένο μοντέλο δεν εξηγείται επαρκώς ακόμη.


Δεδομένου ότι η ηλεκτρομαγνητική, η βαρυτική και οι ασθενής και ισχυρή πυρηνική είναι οι τέσσερις δυνάμεις αλληλεπίδρασης των στοιχειωδών σωματιδίων και θα έπρεπε να συνδέονται επαρκώς για τη λογική παραδοχή του φαινομένου.
Ερευνάται η ύπαρξη άλλης συνθήκης ή δύναμης ή διαρκούς μετατροπής των spin κλπ.Σημειώνεται πως λόγω κβαντικής αλληλεπίδρασης τα αναφερόμενα σωματίδια του καθιερωμένου μοντέλου ζουν απειροελάχιστο χρόνο είναι δηλαδή ''δυνάμει'' σωματίδια.

Στο σύνολό τους τα παραπάνω σωματίδια έχοντας αρνητική τιμή φόρτισης ως ηλεκτρόνια, συνοδεύονται και απο ένα ίσο και αντίθετο με θετικό φορτίο το ποζιτρόνιο που καθορίζει την έννοια της Αντιύλης.
Η συμμετρία αυτή θα έπρεπε να οδηγεί σε μηδενική ύλη ή ανύπαρκτο κόσμο...

Το Σύμπαν όμως είναι υπαρκτό (ως παρατηρήσιμο ) και μάλιστα διαστέλεται.
Αν το Σύμπαν διαστέλεται και μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό τότε το καθιερωμένο μοντέλο που επεξηγεί υπαρκτά σωματίδια θα ήταν ανεπαρκές και έτσι η θεωρία των Χορδών ήρθε να συμπληρώσει πως δεν είναι απλά σωματίδια αλλά κύματα ενέργειας (ανοικτές χορδές ), συνεστραμένες και ενωμένες στα άκρα. Η παραδοχή της θεωρίας οδήγησε στην  ανάγκη παραδοχής περισσότερων διαστάσεων κάτι που και το περίφημο πείραμα του CERN προσπαθεί να καταδείξει.

Σε όλα αυτά το μεγαλύτερο πρόβλημα κατανόησης ή παραδοχής είναι ίσως αυτό της έννοιας του Χρόνου.

Ο Χρόνος για πολλούς φυσικούς δεν είναι ένα μέγεθος συνεχούς ροής προς μια κατεύθυνση, αλλά απλά μια σταθερή πραγματικότητα (ΕΙΝΑΙ) σαν ένα τοπίο όπου μπορείς να δεις όλα τα γεγονότα.
Για την αίσθηση αντίληψης του χρόνου ο Αινστάιν λέει πως είναι μια επίμονη ψευδαίσθηση και η ροή του μια υποκειμενική ανοησία.

Παρότι το Νευτώνειο μοντέλο αντίληψης του κόσμου μας είναι ικανό ακόμη να μας περιγράφει το συνήθη κόσμο όπως τον αντιλαμβανόμαστε, έπαψε επιστημονικά να ισχύει με την εισαγωγή της σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής στη φυσική επιστήμη που αγωνιά για απαντήσεις σε πολλά παράδοξα.